Εντάξει… φιλάκια! | ΑΝΕΚΔΟΤΟ

Εντάξει… φιλάκια!... Πεθαίνει ένας πλούσιος πατέρας και αφήνει μια μεγάλη κληρονομιά στους δυο γιους του. 

Συναντιέται, λοιπόν, ο μεγάλος με το μικρό να συζητήσουν τη μοιρασιά:

Μεγάλος:

-Λοιπόν αδελφάκι μου,άκου την πρότασή μου κι αν διαφωνείς τη ξανασυζητάμε.

Λοιπόν, τη βίλλα στην Κηφισιά θα την πάρω εγώ, τη γκαρσονιέρα στην Καλλιθέα θα την πάρεις εσύ.

Μικρός: Εντάξει, φιλάκια!

Μεγάλος: Τη Φεράρι του μπαμπά, θα την πάρω εγώ, το φιατάκι εσύ.

Μικρός: Εντάξει φιλάκια!

Μεγάλος: Τη Χάρλευ του μπαμπά θα την πάρω εγώ, τη βέσπα εσύ.

Μικρός: Εντάξει φιλάκια!

Μεγάλος: Το κότερο του μπαμπά θα το πάρω εγώ. Το φουσκωτό εσύ.

Μικρός: Εντάξει φιλάκια!

 Μεγάλος: Τα μαγαζιά στη στοά της Πανεπιστημίου θα τα πάρω εγώ, τα μαγαζιά στο Μπουρνάζι εσύ.

Μικρός: Εντάξει φιλάκια!

Μεγάλος: Τους λογαριασμούς στην Ελβετία θα τους πάρω εγώ. Τους λογαριασμούς στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος εσύ.

Μικρός: Εντάξει φιλάκια!

Μεγάλος: Το εξοχικό στη Μύκονο θα το πάρω εγώ. Το σπιτάκι στο Αγκίστρι εσύ.

Μικρός: Εντάξει φιλάκια!

 Ο μεγάλος βρήκε από την αρχή παράξενη τη συμπεριφορά του αδελφού του και τον κοιτούσε παράξενα κάθε φορά που έστελνε φιλάκια. Στο τέλος δεν συγκρατήθηκε και ρώτησε περίεργος:

Μεγάλος: Καλά βρε αδελφάκι μου, εγώ τόση ώρα σε αδικώ κι εσύ το μόνο που έχεις να μου πεις είναι “φιλάκια”.

Μικρός: Ναι βρε αδελφάκι μου, το κατάλαβα ότι θα ”γ*μηθούμε” για την περιουσία και είπα ν’ αρχίσω… τα προκαταρκτικά μια ώρα αρχύτερα.

Εντάξει… φιλάκια! | ΑΝΕΚΔΟΤΟ